Jeanne

Woorden schieten mij te kort om aan te geven wat er nu door me heen gaat. Jij bent er niet meer. Ook al zagen we elkaar de laatste tijd niet zo vaak meer, ik wist dat ik je kon bellen, sms-en of schrijven. Nu kan dat niet meer, want je bent dood. Toch schrijf ik je nog deze laatste brief die je alleen nooit meer zal kunnen lezen.

In die paar jaren dat jij en ik met elkaar hebben gewerkt is er zoveel gebeurd, dat het wel lijkt of we elkaar al veel langer kenden. Ik kan niet zeggen dat ik je heel goed ken, want nooit liet jij het achterste van je tong zien. Ik was ook niet je beste vriendin of de meest betrokken vriendin, maar wel was ik een vriendin. Dat zei je ook gewoon en dat maakte mij heel warm. Maar vrienden zijn er voor het leven en nu heb jij het leven verlaten. Een waardig leven had je niet meer, dus het was wel het beste voor jou. Je hebt nu de rust die je al zo lang verdiende. Maar je verdient het niet om zo vroeg te moeten sterven. Met vierenveertig jaar ben jij nog veel te jong. Dat is gewoon oneerlijk, maar deze strijd was zelfs voor jou te zwaar.

Toen je voor het eerst naar de dokter ging zei je al dat je bang was en dat was dus terecht. Waarom moest dat jou gebeuren? En waarom weet ik nu niet meer wat ik moet schrijven. Er zijn geen woorden voor, dat zei ik al, maar je wilt zo graag wat doen. Wat zeggen tegen alle collega’s en ervoor gaan. We moeten verder. Het leven gaat door. Verdriet komt op de eerste plaats, maar ook samen zijn, bij elkaar met alle collega’s, zoals jij dat ook graag gewild zou hebben. Maar jij hoort daar gewoon bij en als we dan nu bij elkaar zitten dan missen we jou. Jouw plek is leeg en die blijft leeg.

 

Ik ben leeg en denk aan jou
Je bent er niet meer
Maar nog wel in mijn hart
Maar ook in mijn hoofd

Ik kan je niet vergeten
En wou dat je er nog was
Ik voel me leeg en verlaten
Liefdesverdriet?

Ik ben zo moe dat komt door jou
Maandag hebben we je weggebracht
Je hebt nu eindelijk rust
Maar ik voel nu pas pijn.

 

 

 

 

 

 

Je bent onze steun en toeverlaat
Onze rots in de branding
Onze vraagbaak
En onze factotum.

Maar boven alles ben je onze collega
Op wie we altijd kunnen bouwen/rekenen
Die altijd voor je klaar staat
En ‘s avonds op je wacht.

Je hoort hier gewoon te zijn
Als je er niet bent dan missen we je
Als je hier rondloopt dan is dat zo normaal
We kunnen ook niet zonder jou.

Al zoveel jaren een vertrouwd gezicht
Voor klanten en collegae
Vele jaren ervaring maken jou tot weetal
En overal een helpende hand.

Sociaal werkster ben je
Voor kleine en grote problemen
Je staat altijd klaar
Met een luisterend oor.