Fijn gevoelig!

Ik ben mijn hele leven al fijngevoelig, overgevoelig, zeer gevoelig, emotioneel, hoog-gevoelig. Daar ben ik mij steeds bewuster van. Dat betekent dat ik alles veel meer dan een ander voel en ervaar. Me ook van alles meer aantrek dan een ander. Dit gaat niet alleen over pijn, maar ook over gevoelens, emoties, gedachten energieën.  Mensen kijken mij soms aan of ik gek ben. Ik voel aan hoe anderen zich voelen. Of ik ga huilen omdat de ander verdriet heeft.

Ik heb een hele hoge pijngrens, maar als ik dan een keertje echt pijn heb en er ook last van heb, dan loop ik daar nog steeds niet mee te koop. De mensen begrijpen mij alleen niet. Ik kan beter wel een keer mijn mond open trekken en net zo gek doen als al die anderen om mij heen. De drama-queens noem ik ze. Zij vragen om aandacht, hebben een grote mond en zeuren de hele tijd. Ik wil aandacht maar vraag er niet om. Mensen zien niet aan mij wat er in mij om gaat.

Niemand begrijpt wat ik voel. Van buiten zie je niks. Ik voel zo veel maar ik kan het niet uiten. Ik loop nooit te schelden en als ik het dan wel een keer doe dan schrikken de  mensen in mijn omgeving daarvan. Ik trek me terug van mijn naasten, collega’s, familie en vrienden. Ben liever alleen dan dat ik me ongemakkelijk voel in gezelschap. Ik ben niet asociaal. Maar soms weet ik het niet meer. Hoe kan het dat sommige mensen altijd zoveel te kletsen hebben en ik soms niet weet waar ik over moet praten. Als iemand mij iets vraagt en ik merk dat de persoon oprecht geïnteresseerd is in mij dan vertel ik wel wat, maar anders houd ik liever mijn mond.

Ik kan ook erg genieten van hele kleine dingen. Ik hou van de natuur en kan daar ook helemaal mezelf zijn. Altijd maar jezelf beter voordoen dan je bent. Op je tenen lopen om er bij te horen, je aanpassen aan de omgeving dat is nu wel eens klaar. Men moet me maar nemen zoals ik ben. Ik ben zoals ik ben en er verandert niks aan. Ik zal altijd blijven wie ik ben en wie daar problemen mee heeft, jammer dan.