Je hele leven zoekende of wetende?

Steeds zijn er situaties in mijn leven waarvan het voelt dat ik die al eerder heb meegemaakt, terwijl dat niet zo is. Ik kom op plaatsen waar ik nog nooit geweest ben en als ik daar dan ben dan voel ik dat ik daar al eerder geweest ben en hoe het er uit ziet. Of ik weet van te voren al wat iemand gaat zeggen of doen. Is dat dan intuïtie of spiritualiteit?

Ik heb het maar even opgezocht en dan krijg ik de volgende omschrijvingen.
Intuïtie, kan worden omschreven als een “ingeving”, een vorm van “direct weten”, zonder dat men dit beredeneerd heeft.(Wikipedia)

Spiritualiteit heeft in de breedste zin te maken met zaken die de geest (Latijn spiritus) betreffen. Het woord wordt op vele manieren gebruikt en kan te maken hebben met religie of bovennatuurlijke krachten, maar de nadruk ligt op de persoonlijke innerlijke ervaring. (Wikipedia)

Dit zijn natuurlijk vrij algemene begrippen. En het zal voor iedereen anders voelen. Daarom kan ik hier ook alleen maar mijn eigen ervaringen en gevoelens delen.

Als kind had ik de neiging om mij terug te trekken van de mensen om mij heen. Ik zal het liefste alleen op mijn kamer. Ik was geen kletskous en men dacht dat ik verlegen was. Dat was ik niet, maar wel bescheiden. Nu ben ik nog steeds geen prater, maar als mensen oprecht in mij geïnteresseerd zijn en willen weten waar ik me mee bezig houd dan ben ik niet meer te stuiten.  Ik weet veel omdat ik veel lees en leer en mij vooral interesseer voor alles wat met spiritualiteit te maken heeft. Ik ben leergierig en enthousiast en wil mijzelf steeds meer verrijken met innerlijke wijsheid.

Als ik niet te veel nadenk en meer vanuit mijn gevoel ga leven dan weet ik dat wat ik doe goed is. Vroeger vond ik dit eng en durfde ik er niet aan toe te geven. Nu ben ik zoveel gegroeid dat het alleen maar meer en mooier kan worden. Hoe dichter ik bij de bron kom hoe meer ik geniet.