Eerlijk tegen elkaar?

Typ hier je tekstHij zou ontploffen als hij het hoorde. Compleet ontploffen.Maar wie zei eigenlijk dat je voortdurend eerlijk tegen elkaar moest zijn? O ja, dat zei ze zelf altijd. Haastig sleepte ze haar inkopen naar binnen. Opschieten. Hij kon elk moment thuiskomen.

In de keuken leek het nog warmer dan elders. Die pest-hitte ook. Iedereen werd er kribbig van. Je voelde je de godganse dag als een dampend stuk wasgoed onder een gloeiende strijkbout. Je zou er een moord voor doen om even af te koelen. Ze deed het vriesvak van de koelkast open, en schrok. Het vriesvak was leeg, compleet leeg. Ze had van alles ingeslagen voor de barbecue van het weekend. Lekker vlees, zoveel als je maar kon bedenken, en diverse soorten ijs omdat het zo warm was. Maar het vriesvak was leeg, waar was alles gebleven? Ze snapte er echt helemaal niets van. De deur was toch op slot , wie zou er dan binnen zijn geweest? De inkopen achteloos in de keuken achtergelaten liep ze verdere het huis door. Het was stil in huis. Doodstil. De ramen stonden wel open, maar echt frisse lucht kwam er niet door naar binnen. De deuren waren op slot. Zelfs de gordijnen en de lamellen waren dicht om de warmte en de zon zoveel mogelijk buiten te houden.
Ze liep de trap op naar boven. Peter ’s kast was netjes opgeruimd. Maar er ontbrak toch wat. Waar was de grote weekendtas? Was hij dan weggegaan zonder het aan haar te zeggen en waar was hij dan naar toe? Ze begreep er echt niets meer van. Hij zou ongeveer gelijk met haar thuis zijn van het golfen.
Gisteren hadden ze ruzie gehad. Over die stomme barbecue. Hij wilde indruk maken op zijn nieuwe collega’s; hij bleef maar doordrammen om haar zover te krijgen een barbecue te organiseren voor zijn collega’s. Met veel tegenzin had ze er uiteindelijk in toegestemd, als hij maar zou helpen. En nu had ze dus weer alleen die boodschappen moeten doen en ze dacht dat ze nu klaar was.
Ze leed toch niet aan geheugenverlies? Ze had toch al van alles in de vriezer zitten? Of dacht ze dat alleen maar en zou ze die boodschappen ook vandaag nog allemaal moeten doen? Ze dacht dat ze gek werd. Het water gutste onderhand met straaltjes over haar voorhoofd heen. Ze veegde haar voorhoofd schoon met haar hand. Wat moest ze nu doen? Eerst maar even wat drinken. Ze nam een glas water, maar die was niet eens koud, en een ijsblokje had ze dus ook niet meer.
Peter zei gisteren dat ze zich niet zo druk moest maken en dat het allemaal wel goed zou komen. Ja zeker als hij op de golfbaan zat? Altijd moest ze alles alleen doen en nu had ze daar gewoon een keer geen zin in. Dat had ze toch duidelijk tegen hem gezegd. Had hij het dan niet begrepen? Hij was ook alleen maar met zijn werk bezig. Ging ‘s ochtends al vroeg de deur uit en ‘s avonds als hij thuis kwam dan was hij zo moe, dat hij ook nergens meer zin in had. Even goed praten met elkaar was er niet meer bij. Zoals ze vroeger altijd deden met een goed glas wijn erbij en dan tot diep in de nacht oeverloos discussiëren met elkaar. Ook al gingen ze dan veel te laat naar bed, ze had er altijd wel een goed gevoel van.

Het was sinds lange tijden dat ze samen in de tuin zaten en een glaasje dronken. Ze spraken over vroeger en haalden herinneringen op, dat was mooi. Maar ook spraken ze over de nieuwe baan van Peter en dat hij het zo druk had. Eigenlijk snapte ze er helemaal niets van. Op zijn leeftijd was het niet meer zo belangrijk om carrière te maken; hij zou eens wat rustiger moeten gaan doen. Maar nee, hij wilde zo graag bij de jongeren horen. Hij wilde niet toegeven dat hij ouder werd. De eerste grijze haren moest de kapper verven. Zijn buikje werd bestreden op de sportschool. En ieder weekend ging hij een flink eind fietsen met zijn beste vriend.Alles deed hij eraan om jong te blijven. Soms was ze ook jaloers als hij een borrel had met de collega’s dan wilde ze er eigenlijk ook bij zijn. Niet om hem in de gaten te houden, maar omdat ze ook wel eens iets gezelligs wilde. Zij had er zelf wat minder moeite mee. Ze werd wel bijna vijftig, maar zo voelde ze zich nog lang niet; ze dacht er niet eens aan. Uiteindelijk kwamen ze weer over de barbecue te discussiëren en eindigde de gezellige avond in een knallende ruzie.
Haar gemijmer werd ruw verstoord door het rinkelen van de telefoon. Ze nam op en een kwade stem zei: “Hé!” Direct herkende ze de stem van Peter en ze schrok. Hij was nog steeds boos. Er heilig van overtuigd dat hij daarover belde zei ze direct:“Ik heb er echt geen zin in hoor, in die barbecue met jouw collega‘s‘’. “Ben je al klaar? Ik kom je zo halen.” was alles wat hij zei en hij verbrak de verbinding direct.
Ze wist dat ze nu alleen maar mee kon werken want als hij eenmaal kwaad was! Dat wilde ze zeker niet nog een keer meemaken. Ze sprong onder de douche, trok een luchtig jurkje aan, maakt zich een beetje op, niet teveel dat bleef toch niet zitten met dat warme weer en ze ging naar beneden. Ze hoorde Peter de voordeur al openmaken. Hij sleepte haar mee naar buiten, maar niet hun eigen tuin in, nee, ze gingen naar de tuin van de buren……

De barbecue was aan en het hele terras zat vol met vrienden en bekenden. Een levensgrote Sara staarde haar aan.
Peter had het allemaal geregeld. Een surpriseparty voor haar vijftigste verjaardag. En zij maar denken dat hij alleen maar aan zichzelf dacht…………………………